İKİ KÖLE

Padişah iki köle satın aldı.Biri tatlı dilli,güzel sözlü,
bakımlı bir adamdı.Diğeri ise çirkin, ağzı kokan,
dişleri kapkara birisiydi.
Padişah önce hoş dilli kölesini  çağırdı.
Adam konuştukça padişah şaşırdı, sanki kölenin
içinde bir deniz vardı.Ardından diğer köleyi çağırdı.
Kölenin dış görünüşü padişahın hoşuna gitmedi.
Ayrıca konuşmasından da hoşlanmadı.Yine de iyice
araştırmadan yanlış düşüncelere kapılmak istemedi.
Köleye,"Ağzın kokuşmuş,sen biraz ötede dur ama
  pek uzaklaşma!Derdine çare bulalım,
pire için yorgan yakılmaz.
Şöyle bir şeyler anlat da akıllı bir adam mısın
anlayalım "dedi.Bunu dedikten sonra önceden
konuştuğu köleyi hamama gönderdi.
Tatlı dilli köle gittikten sonra  çirkin köleye,
"Yodaşın seni bana anlattı.Senin için kötüdür,
hırsızdır,namussuzdur,dedi.
Sen onun hakkında ne düşünüyorsun?
"diye sordu.Köle,"O hep doğruyu söyler.
Eğer benim için böyle dediyse de doğrudur,
ben kendi hatalarımı göremem.
Onun kusurları yoktur.O doğru dur,
vefalıdır,zekidir,cömert ve yardımseverdir"dedi.
Padişah,"Onu fazla övme ,çünkü
onu sınayacağım,sonra utanmayasın"dedi.
Köle ise arkadaşını övmekte ileri
gitmediği,onun güzel huylarının
söylediklerinden
kat kat fazla olduğu cevabını verdi.
Padişah köleden kendisinden bahsetmesini
istedi,böylece koyu bir sohbete daldılar.
Hamama giden köle geri döndü.Padişah ona,
"Ne güzel bir yüzün var,ama keşke yoldaşının
anlattığı kötü huyların olmasaydı.
Meğer ikiyüzlü adamın tekiymişsin"dedi.
Köle bunun üzerine,arkadaşını
kötülemeye başladı.Kötülemekte
o kadar aşırı gitti ki,sonunda
padişah onu susturmak zorunda kaldı.
Padişah,
"Artık sizi tanıdım,onun ağzı kokuyor,ama
senin için kokuşmuş"dedi.
Bir kimsenin yüzü çirkin olabilir.Ancak huy
güzelliği her şeyden önemlidir.Bu yüzden
dış görünüşe aldanmamak gerekir.
Dış güzellik zamanla geçer gider,fakat
huy güzelliği kalıcıdır.İnsan,dilinin
altında gizlidir.
Tanımadığımız biriyle konuştukça,onun
nasıl biri olduğu az çok anlaşılır.